عبادات و اثرات آن
89- اى عزیزان من! در میان عبادات به نماز و روزه بسیار اهمیت دهید که در اینجا قرب حاصل مى شود.
90- اى عزیزان من! عبادات دیگر هر کدام کارى براى رفع حجب کند، تا آن گوهر وجودى از میان ظلمتها به درآید.
91- اى عزیزان من! چنانچه سابقاً گفته شد باید از افراط و تفریط در این امر (عبادات) هم حذر کرد، عبادات را به اقتضاى حال به جاى آورد مگر این که عبادت واجب [باشد]، و وقت هم وسعت نداشته باشد که باید [در این صورت] اقتضاى حال را منظور نداشت و عمل و عبادت را به جاى آورد.
92- اى عزیزان من! در عین این که باید به اقتضاى حال کار کرد تا عمل را قوّه آن باشد که حرکتى به شما دهد، امّا باید این را هم دانست که دست شیطان قوى و نفس تنبل [مى باشد] گاهى شود حال عبادتى نباشد [ولى] چون وارد آن شوید حال پیدا شود [و] معلوم گردد که مانع [چه] بوده.
93- اى عزیزان من! گمان نشود این امور عمل که عرض شد مطلبى سرسرى [سست] است بلکه یک امرى است روشن در تمام زندگى که اگر عملى با شرائطش انجام شود اعم از دنیوى و اخروى به نتیجه نزدیک تر است تا غیرش.[1]
[1] سعادتپرور، على، پند نامه سعادت، 1جلد، [بى نا] - - - -، چاپ: 1، 1385 ه.ق.
