حضرت امام صادق علیه السلام در ذیل آیه کریمه «فلینظر الإنسانُ الى طعامه»، فرمودند: منظور از این طعام «علم» است، یعنى انسان باید نگاه کند که علم «پس انسان باید به غذاى خود بنگرد». سوره عبس، آیه 24.»خود را از چه کسى مىگیرد. پس طعام «علم» است و علم همان روزى معنوى است، و مُطعِم و معلّم حقیقى اهل بیت عصمت و طهارت علیهمالسلام هستند، چنانکه از «. محمد باقر مجلسى، بحارالأنوار، ج 2، ص 96.».
حضرت امام کاظمعلیهالسلام رسیده است که حضرت علىعلیهالسلام را «امیرالمؤمنین» مىگفتند، چون به انسان طعام «میره» مىدهد:
«لِمَ سُمّى أمیرالمؤمنین أمیر المؤمنین؟ قالعلیهالسلام: لأنّه یمیرهم (المؤمنین) العلم».
اگر ظاهر «امیر» این است که به انسان «امر» مى‌کند، ولى باطن آن طبق بیان امام هفتمعلیهالسلام این است که به. همان، ج 37، ص 293، ح 7.»
متفکران، طعام «میره» مىدهد.
بیان قرآن کریم است که انبیا علیهمالسلام عموماً و شعیب علیهالسلام خصوصاً، «نبوّت» را رزق مىدانند: «و رزقنى منه رزقاً حسناً» و اولیا «ولایت» را و علما «علم» را «. سوره هود، آیه 88.»
رزق مىدانند. لذا رزق، توسعه داشته و اختصاصى به ارزاق طبیعى نظیر نان و میوه و ... نخواهد داشت.
علوم هم دو قسم است: بعضى از دانشها با دسترنج مدرسه و تلاش و کوشش نصیب انسان مى‌شود، و بعضى از علوم از بالا به انسان افاضه مى‌شود: «دولت آن است که بىخون دل آید به کنار».
اگر کسى به درستى به دین عمل کند، هم علوم سمایى (آسمانى) از راه الهامها نصیب او مى‌شود که:
«العلمُ نورٌ یقذفُه اللّه فى قلب من یشاءُ»،
هم از راه «. بحارالأنوار، ج 1، ص 225.»
کسب، که علم ارجل نام دارد، نظیر سیر و سلوک.
«عبداللّه جوادى آملى، بنیان مرصوص، ص 82.»[1]
[1] نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها (معاونت آموزشى و پژوهشى استادان و دروس معارف اسلامى)، پیش شماره ماهنامه پرسمان، 12جلد، مؤسسه فرهنگى و هنرى ابناء الرسول (ص) - تهران، چاپ: اول، 1392.
