تلاش براى رهائى از قفس تن
83- اى عزیزان من! استراحت کسى که آلودگى نداشته باشد در منازل بعد از این عالم است.
84- اى عزیزان من! شما باید پرواز در تمام عوالم داشته باشید نه آن که در میان قفسى باشید، باید چون از قفس رها شدید روز آزادى و خوشى شما باشد.
85- اى عزیزان من! حال که چنین است چرا در این زندان یا قفس تن، پرو بال خود را از دست مىدهید که پس از آزادى، قدرت پرواز نداشته باشید تا ازلذائذ عالم خلیفهاللّهى استفاده کنید.
86- اى عزیزان من! کارى کنید که در این جهان یا در این قفس، روزنهاى از آن مقام براى شما باز شود تا روزى که این جهان را ترک گفتید دنبال آن روزنه پرواز کنید و به [در] مقام قرب حق، خود را ببینید.
87- اى عزیزان من! شما خود آن مقامى که به مجاهدات آن را مىیابید، قبل از مجاهده داراى آن هستید پس از این عالم هم همان را مىبینید، اگر با مجاهدات رفع حجب کنید.
88- اى عزیزان من! اینجا سخن بسیار است ولى چه کنم که با سخن حلّ حقیقت نمىشود، باید زحمت کشید، مجاهده کرد تا حاصل عمر دستگیر شود.[1]
[1] سعادتپرور، على، پند نامه سعادت، 1جلد، [بى نا] - - - -، چاپ: 1، 1385 ه.ق.
