عفت نگاه
قرآن مجید به دین باوران دستور مى دهد که چشمان خویش را بى پروا بر هر کس نگشایند. «به چشمانت بیاموز که هر کس،
ارزش دیدن ندارد»؛ زیرا چشم انسان، عرصه واردات دل و فکر او را فراهم مىسازد.
نگاه به نامحرم که زمینه فساد را فراهم مى کند، حرام شمرده شده است؛ چه تصویر باشد و چه فردى در کنار انسان و عجیب است که انسانها را مى توان از روى چشمهاى عفیف و غیرعفیف، شناخت. چشمان عفیف، ارزشمندند و چشم دریده، ادب نگاه نمى دارد.
انسان موفق، بر هر آنچه مى رسد، بىپروا، چشم نمى گشاید و نگاه خویش را محدود مى سازد. اگر کسى عفتِ نگاه نداشته باشد، چه بسا که به بى عفتى در عرصه هاى دیگر دچار شود. این عفت، خاص مردان نیست؛ بلکه زن هم باید عفت را رعایت کند. گر چه بیمارى چشمچرانى، در مردان بیشتر شیوع دارد و مردان، با چشمانشان به دام مى افتند و زنان، با گوشهای شان.[1]
[1] نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها (معاونت آموزشى و پژوهشى استادان و دروس معارف اسلامى)، ماهنامه پرسمان سال ششم (1386)، 9جلد، مؤسسه فرهنگى و هنرى ابناء الرسول (ص) - تهران، چاپ: اول، 1392.
