شگفتیهاى آفرینش
فواید گریه کودکان
اى مفضّل! از منافع گریه کودکان نیز آگاه باش، بدان که در مغز کودکان رطوبتى است که اگر در آن بماند بیماریها و نارساییهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابینایى و جز آن. گریه آن رطوبت را از سر کودکان سرازیر و بیرون مىکند و بدین وسیله سلامتى تن و درستى دیده ایشان را فراهم مىآورد. پدر و مادر از این راز آگاه نیستند و مانع آن مىشوند که کودک از گریهاش سود ببرد.
اینان همواره در سختى مىافتند و مىکوشند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواستههایش از گریه بازش دارند، ولى نمىدانند که گریه کردن به سود اوست و سرانجام نیکى پیدا مىکند.
بدین ترتیب چه بسا که در اشیا، منافعى نهفته باشد که معتقدان به اهمال و بىتدبیرى در کار عالم از آن غافلاند و اگر مىدانستند، هیچ گاه نمىگفتند که فلان چیز بىثمر است؛ زیرا آنان از اسباب و علل آگاه نیستند. براستى هر چه را که منکران نمىدانند عارفان مىبینند. چه بسیار است چیزهایى که دانش اندک آفریدگان از آن کوتاه و خالق آفرینش با دانش بىپایانش از آن آگاه است.
قداستش عظیم و کلمهاش والاست. و اما آبى که از دهان کودکان سرازیر مىشود و خارج مىگردد، رطوبتى است که اگر در بدنهایشان بماند، آثار وخیمى برجاى مىگذارد. چنان که دانى گاه که رطوبت بدن چیره مىشود [و بر دیگر عناصر، غلبه مىکند] شخص، دچار کودنى، دیوانگى، کم عقلى، فلج و لقوه و جز آن مىگردد.
خداوند جلّ و علا تدبیر چنان نمود که این رطوبت در دوران کودکى از دهانشان بیرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدین ترتیب، پروردگار به خاطر نادانى آفریدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اینان از دادهها و نعمتهاى بىشمار او آگاه بودند، هیچ گاه در معصیتى و لغزش از فرمانش فرو نمىافتادند. پاک و منزه خدایى که چه بزرگ است نعمتهاى او بر مستحقان و دیگر آفریدگان! و چه والاتر است از آنچه باطلگرایان مىپندارند.[1]
[1] مفضل بن عمر، شگفتیهاى آفرینش (ترجمه توحید مفضل) - ایران ؛ قم، چاپ: پنجم، 1377ش.
